Na swoich kursach uczę ludzi widzieć i rozumieć ukryte mechanizmy, które nami kierują. Niektórzy szybko przyswajają te nowe i trudne informacje, a inni mają blokadę i czują strach przed zaakceptowaniem tej wiedzy. Często się z tym spotykam i zrozumiałam, że źródło tej blokady pochodzi z głębokiego, wewnętrznego zakazu. Zakaz ten natomiast jest związany z poglądami i stereotypami myślowymi, które zostały narzucone człowiekowi między innymi przez systemy wychowawcze i religijne. Jaka jest etiologia tego wewnętrznego lęku?
Wszystko w naturze wydaje się tajemnicze, póki ktoś nie wytłumaczy zasad tej tajemniczości. Lęk wynika z niewiedzy i niezrozumienia. Innymi słowy procesy zachodzące w przyrodzie i wszechświecie wydają się niepojęte, ale kiedy poznamy zasady działania tych mechanizmów znika ich tajemniczy charakter. Religia, nauka i ezoteryka mają tak na prawdę ten sam cel – jest nim poznanie zasad, które kierują procesem rozwoju wszechświata. Różnica polega na sposobie, w jaki badają i tłumaczą te zasady. W efekcie każda z tych dziedzin inaczej kształtuje nasz światopogląd – dlatego mamy tak różne poglądy i przekonania na temat wszechświata. Ale jest on jeszcze bardziej złożony niż nam się wydaje. Materialny aspekt wszechświata (nasz świat) jest jak ziarenko piasku w wielkiej kosmicznej pustyni. Istnieje obok milionów innych światów, które są ze sobą połączone, współpracują ze sobą i uzupełniają się nawzajem. Każdy z nich ma jednak własne kryteria i reguły rozwoju. Jedni ludzie podporządkowują się tym regułom i żyją nie zastanawiając się nad nimi, a inni chcą poznać i zgłębić naturę wszechświata. Owa chęć poznania i zrozumienia była inspiracją do tworzenia wierzeń religijnych i kierunków naukowych. Pierwszą myślą formułująca moralne wartości była religia. Wyłoniła się z przemyśleń pierwszych ludzi zgłębiających naturę wszechświata. Dlatego religie oparte są na zasadzie prostych rozróżnień dobra i zła. Religia z greckiego oznacza „powrót do źródeł”. Od swych początków opierała się na wierze, że przyrodą, sferą materialną i losem ludzkim rządzą nadnaturalne siły. Przypisywano im wszechmocną, boską naturę. Jednak konsekwencje działania tych sił czasami były pozytywne, a czasami negatywne. Dlatego ludzie intuicyjnie podzielili je na dobre i złe. W tym momencie powstało pytanie jak je od siebie odróżniać. Jak rozróżniać dobro od zła? Odpowiedzi na to pytanie przychodziły „z góry” do ludzi gotowych na zrozumienie i przekazanie tej wiedzy. To oni dostawali informacje od nadnaturalnych sił o ich istocie. To właśnie tacy ludzie spisali pierwszy kodeks według którego miał odbywać się rozwój człowieka i całej ludzkości. Osoby te były wiarygodne dla innych ponieważ posiadały doświadczenie duchowe w postaci przeżyć, uczuć i obrazów, a ich mądrość i przekonania wynikały z tego właśnie doświadczenia. Ludzie chcieli uczestniczyć w tych duchowych wtajemniczeniach dlatego powstały rytuały i obrzędy, aby im to umożliwić. Nie umieli sami zrozumieć tajemniczego procesu rozwoju więc dostali substytut objawienia w postaci tych właśnie rytuałów. Budowali dla nich świątynie i zaczęły się tworzyć systemy religijne. Dlatego u podstaw każdej religii leży wiara oraz rytuał. Drugą w kolejności kształtująca się myślą była ezoteryka, która sięga korzeniami do czasów Pitagorasa. Znaczenie tego terminu oznacza „tajemniczy”, „mistyczny” nie przeznaczony dla szerszego grona, dostępny jedynie wybranym. Dlatego informacje o charakterze ezoterycznym były przekazywane osobom doskonałym moralnie, charakteryzującym się siłą rozumu i intelektu. Ezoteryka tak, jak i religia przekazuje człowiekowi fundamentalne zasady kierujące wszechświatem i ustala ogólne normy moralne. Wiedza ta jest trudna, bo opisuje kluczowe mechanizmy kierujące losem ludzkości. Ludzie wyjaśniający wiedzę ezoteryczną nazywani są mistykami. Pojęcie mistyk oznacza człowieka gotowego do poznania tajemnic natury nie tylko przez wiarę i uczestnictwo w obrzędach ale przez przyjęcie doświadczenia mistycznego zmieniającego jego wewnętrzny świat- jego duszę. Dlatego najważniejsze w ezoteryce jest zdobywanie doświadczenia. Każde doświadczenie jest cenne ponieważ pomaga nam ujrzeć siebie i świat, poszerza horyzonty oraz pozwala na samodoskonalenie. W ezoteryce jest ono ważniejsze od wieku i pochodzenia. Ważnym elementem doświadczenia tego typu jest też to, jakie cechy charakteru ono rozwija w człowieku. Nie zdobywamy doświadczeń w sposób przypadkowy, lecz planowo – w miarę rozwoju dusza nabiera nowych możliwości do dalszego rozwoju określonych cech. Mistycy porównują swoją praktykę do alchemii, której istotą jest zmienianie jednych rzeczy w inne. Na początku dusza człowieka podobna jest do ołowiu lecz w wyniku długich wewnętrznych transformacji staje się złota. Może właśnie dlatego nad głowami świętych znajdują się złote aureole. To nie ezoteryka odseparowała się od religii, tylko religia powstała na podstawowych zasadach ezoteryki. Kolejnym kierunkiem pozwalającym poznać prawa wszechświata jest nauka akademicka. Nauka bazuje na tym , że wszelka wiedza, która ma być pewna musi być udowodniona za pomocą eksperymentu, a nie za pomocą wiary. W nauce największe znaczenie mają fakty, a w ezoteryce zasady rozwoju. Różnica między nauką a ezoteryką polega na pytaniach jakie stawiają. Nauka pyta „Jak?”, „W jaki sposób?”, natomiast ezoteryka daje odpowiedź na podstawowe pytanie „Dlaczego powstało dane zjawisko?” Wszystkie te kierunki łączy jedna podstawowa cecha – służą człowiekowi do zdobywania wiedzy i wewnętrznego rozwoju